De belangrijkste reden om een kind te laten onterven, is vaak ruzie. Meestal gaat het om ruzie tussen de ouder en de aangetrouwde partner van het kind of tussen het kind en de nieuwe partner van de langstlevende ouder.
Ouders hoeven een onterving niet bekend te maken. Het kan dus zijn dat een nabestaande er pas achter komt dat er sprake is van onterving als hij of zij het testament gaat opvragen. Het kind krijgt dan alleen het deel te zien waarin staat dat hij of zij is onterfd. Verder mag het testament niet worden ingezien. Maar betekent onterven ook automatisch dat je helemaal niks erft?
Ieder kind heeft altijd recht op een legitieme portie van een erfenis. Ook als het kind is onterfd. De legitieme portie is een geldbedrag dat gelijkstaat aan de helft van het wettelijke erfdeel van een kind. Kinderen hebben vijf jaar de tijd de legitieme portie op te eisen. Als er verder in het testament staat dat een kind niets krijgt, dan krijgt die persoon verder ook echt niks. Als onterfde heeft u ook geen inspraak in wat er gebeurt met de rest van de nalatenschap.
Naast worden onterfd, kan een kind er ook voor kiezen zichzelf te laten onterven. Naast emotionele redenen, kan het zijn dat het kind niet verantwoordelijk wil zijn voor eventuele schulden. Het kind verwerpt of weigert dan de erfenis. Een verwerping is te regelen via een verklaring bij de rechtbank. Dit is niet meer terug te draaien.
Let wel: uw eventuele kinderen erven in uw plaats nadat u de erfenis heeft verworpen. Is dat niet de wens, dan moet ook voor uw kinderen een verwerping worden geregeld.
Als u een erfenis aanvaardt, bent u daarmee verantwoordelijk voor de volledige (financiële) nalatenschap van de overledene. Zijn er schulden, dan erft u die ook. Daarom is het belangrijk dat u weet wat u erft, voordat u besluit de erfenis te aanvaarden. En dat noch u, noch andere (mogelijke) erfgenamen alvast iets waardevols meeneemt uit het huis van de overledene.
De erfenis als bron van langdurige familieruzies. Niemand wil het, toch komt het voor. Maar nodig is het absoluut niet. En nog prettiger om te weten: uzelf en uw nabestaanden kunnen veel doen om de harmonie te bewaren. Vijf tips.
Wie een rechtshandeling wil uitvoeren – een huis (ver)kopen, een testament opstellen – moet wilsbekwaam zijn. Wilsbekwaamheid houdt in dat iemand in staat is om zelf dit soort beslissingen te nemen én de gevolgen ervan te overzien. De wet gaat ervan uit dat er sprake is van wilsbekwaamheid, tenzij het tegendeel is bewezen. Dat lijkt simpel, maar is het niet altijd.
Copyright © Erfrechtplanning | Website: Pencilblocks | Webdesign: Pencilpoint - creatief in vorm & inhoud
